Kinderboek van de Maand - Oktober 2025

Perfect voor kleine voorleesmomenten met jonge kinderen.

Normaal zul je bij de tips allemaal nieuwe boeken tegenkomen. Maar dit keer kom ik met vier verhaaltjes, die al zeker 65 jaar oud zijn. En het zijn niet zomaar wat verhaaltjes. Deze zijn geschreven door Annie M.G. Schmidt, die je natuurlijk kent van Jip en Janneke, Otje en Pluk.

De verhalen van Prélientje zijn ooit uitgebracht als cadeautje bij aankoop van een wasmiddel. Recent zijn van acht boekjes de originelen gevonden, waardoor de uitgever deze weer opnieuw kon uitbrengen. De eerste vier verhaaltjes liggen in het kader van de Kinderboekenweek nu in de winkel. De andere vier zullen over een jaar verschijnen. Daarmee is dit een erg leuk eerbetoon aan onze belangrijkste kinderboekenschrijver ooit.

De verhalen zijn kenmerkend voor Schmidt. De teksten, die op rijm geschreven zijn, hebben de karakteristieke eenvoudige toon die we van haar gewend zijn. Persoonlijk vind ik de illustraties van Fiep Westendorp zelfs nog leuker. Hoewel de teksten al wat nostalgisch klinken (wat voor mij deel uitmaakt van de charme), zijn de illustraties nog steeds tijdloos. De heldere kleuren, de achtergronden, de typische lichaamshoudingen van mensen en dieren, ze blijven een genot om naar te kijken.

Natuurlijk zul je hier ook de allerbelangrijkste kenmerk van Schmidt terugvinden. Want hoe groot de problemen ook zijn, kinderen zijn altijd in de buurt om de volwassenen te redden. Prélientje is, ondanks haar verlegenheid, een ondernemend meisje dat voortdurend het heft in eigen handen neemt en steeds weer de held van de dag is.

Prélientje is een erg leuke aanvulling op de reeds bestaande boeken en perfect voor kleine voorleesmomenten met jonge kinderen.

Erg leuk voor beginnende lezers en kinderen die meer visueel ingesteld zijn.

Ollie en Wop zijn terug. Het eerste deel was hilarisch, dus het tweede deel maakt me nieuwsgierig.

Ollie is de kat van een mislukte tovenaar, wiens spreuken voortdurend verkeerd uitpakken. Wop is het gevolg van zo’n mislukte spreuk, want dit wollige beestje was oorspronkelijk een taartje. Het kattenluik is ook per ongeluk betoverd, waardoor Ollie en Wop zo nu en dan kunnen reizen door de tijd. In dit deel komen ze terecht in de riddertijd.

Ollie moet dit keer een prinses redden, die moet trouwen met de nare heer Snoderik. Maar eigenlijk is ze verliefd op de tuinman, die niet van adel is, maar wel een echte koning in de tuin is. Zijn groente is de mooiste van het land. Ollie zal dus een manier moeten vinden om heer Snoderik te verslaan tijdens een steekspel om zo het liefdespaar te helpen.

Het verhaal is deels leestekst en deels strip. Vooral de illustraties dragen bij aan de humor in dit boek. Een slimme zet, die ook in het eerste deel ingezet werd, is het gebruik van meerdere pagina’s om een grap uit te werken. Hierdoor krijgt zo’n grap een opbouw naar het hoogtepunt, maar een kind vliegt zo soms heel snel door een aantal bladzijdes heen, wat vooral voor moeilijke lezers zeer stimulerend werkt.

De speelse opzet van tekst en illustraties maakt van het boek een vrolijke beleving. Het verhaal heeft een snel tempo, maar de opbouw maakt het zelfs nog vlotter. Daarmee is het erg leuk voor beginnende lezers en kinderen die meer visueel ingesteld zijn.

Een geslaagde tweede deel, die geheel los van het eerste gelezen kan worden.

Ik heb dit boek met enorm veel plezier gelezen

Lizette de Koning is een zeer productieve en gevarieerde kinderboekenschrijfster, die zowel voor beginnende als gevorderde lezers schrijft. Ze heeft een lekkere, ongekunstelde stijl, die zeer prettig leest. Hotel De Spartaan is dan ook zo’n boek dat goed zal liggen bij lezers vanaf 10 jaar.

Roef heeft een gruwelijke hekel aan lezen. Hij werkt veel liever met zijn handen. Maar zijn vader wil persé dat Roef naar het gymnasium gaat en weigert te accepteren dat hij niet goed kan leren. Wanneer Roef zakt voor de toelatingstoets, moet hij de zomervakantie doorbrengen in hotel De Spartaan, waarvan de eigenaar garandeert dat elk kind na de zomer zal slagen voor de toets.

Wanneer Roef daar aankomt, blijkt dit zijn grootste nachtmerrie te worden. De kinderen worden uitgehongerd en moeten allemaal verschrikkelijke klussen uitvoeren. Het hotel is een gevangenis en Roef wil niets liever dan ontsnappen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Wanneer Roef en zijn nieuwe vriendin June een zeer bijzondere ontdekking doen, willen ze dat geheim zo snel mogelijk bekend maken aan de buitenwereld. Maar hoe?

Het verhaal is enorm grappig. De klussen die de kinderen moeten doen, zijn echt vreselijk. Als lezer zul je maar wat blij zijn, dat je zelf niet in dat hotel zit. Lizette de Koning heeft duidelijk een goed gevoel voor zwarte humor, en maakt daar zeer goed gebruik van. Ook maakt ze van de kinderen de helden van het verhaal, die de fouten van de volwassenen weer recht moeten zetten. Voor de jeugdige lezers zal het dan ook niet moeilijk zijn om zich in te leven in het verhaal.

Ik heb dit boek met enorm veel plezier gelezen en hoop dan ook van harte dat het veel lezers zal vinden.

Liefhebbers van historie en een goed verhaal mogen dit zeker niet missen.

Een YA-genre waar ik enorm van kan genieten is de historische fictie. Realistische verhalen geplaatst in de geschiedenis, die avontuurlijk zijn en ook best een beetje romantiek mogen hebben, maar vooral echt aanvoelen. Nederland en Vlaanderen kent een aantal zeer goede schrijvers op dit gebied. Joke Eikenaar is één van deze mensen..

Reservekinderen draait om een aantal hoofdpersonen uit verschillende lagen van de bevolking van de Lage Landen in de 14de eeuw. Al lezend krijgen we een beeld van de verhoudingen tussen de adel en het volk. Het zijn vaak de details die het verhaal nog boeiender maken. Zo had de adel wel macht en rijkdom, maar het volk juist meer vrijheid. Dat ondervindt de adelijke Lidy, die zich vaak gevangen voelt binnen het kasteel en haar regels.

Tegen de achtergrond van allerlei oorlogen tussen diverse edellieden, volgen we een aantal kinderen, die proberen te overleven onder uitdagende omstandigheden. Een aantal van hen zijn bastaardkinderen van edellieden, die opgejaagd worden, omdat ze als een gevaar worden gezien door diverse machthebbers. Dan zijn er ook nog twee broers, waarvan de ene ontvoerd wordt om een speeltje van de eerder genoemde Lidy te worden. Maar allemaal blijken ze een speelbal te zijn binnen een groot machtspel van de volwassenen.

Het verhaal is sterk, omdat de personages goed uitgewerkt zijn. Zo kunnen ze het ene moment sympathiek overkomen, maar later juist onredelijk of heel naïef. Daarnaast is het ook echt in die tijdsbeeld geplaatst, waardoor het regelmatig afsteekt tegen ons moderne opvattingen. Verwacht dus geen braaf verhaal. Er zit een bepaalde rauwheid in en rechtvaardigheid is soms ver te zoeken.

Liefhebbers van historie en een goed verhaal mogen dit zeker niet missen.